Hızla eskiyen hayatların biz yorgun hamallarıydık
riyasız bir merhaba
yemyeşil bir hoşgeldin
sıcacık iki sözcük
bir bardak çayın ince belli öpüşleri
alıverirdi sırtımızdan çeyrek asırlık yüklerimizi
Pası silinirdi dilimizin, yüzümüzün, aklımızın, ciğerimizin
sevinirdik
ışıldardık kulak memelerimize varınca
bir ömürlük daha bilenirdik müstakbel çilelere
yürekli bir ‘siktir’ çekerdik dizimizin dibindeki ölüme
yaşanmış bir güzel günün daha hatırına
sapına kadar gülerdik
güneş ışıklarıyla selamlaşırdı bademciklerimiz
Eskiden beri bilirdik ya
ya da o gün bir daha öğrenirdik
ertelemenin şiiri yazılmaz
hayatı ertelemek olur da belki
umutla, sevinçle oyalanmak ömüre sığmaz
Nerde hata ettik biz sahi
yüklenmeye çalışırken sırtımıza ertelenemez hayatımızı
yanılgılarımızla demir çarık ettiğimiz
geçmişimizle mi sürükledik ayaklarımızı
02.11.1995 - Çorlu
-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder