ben meğerse
mevsimler sürecek bir uzaklığı mühürlemişim dudaklarımla
dilimi damağımı kurutan bir küfürbaz yalnızlığı
dönüşü belirsiz şehirlerarası gidişlerin merakını
yüzon kilometrede sabitlenen bir yokluğu
"Beni bu halde görme!" bahanesiyle
kış, bahar, işte sonunda yaz da geçti dedirten
akıl budayan gecelerde "vuslat" diye inleyen
gülüşlerimi yere eğen
coşkulu sesimi kurak derelere çeviren
bu uçsuz bucaksız yürek yangınında
"Sen ne haldesin ey yâr?"ı duyamadan
bir karanlık kuytuda kalakalmışım
meğerse ben
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder