sen baharlan diye bu koca çiçek demeti
pembesi, eflatunu, beyazıyla gülüm gülüm
ışıyasın diye bu yaldızlı vazo
* * *
sen kırılgan yanlarını sar diye bu taze demet
uykularını kurtar diye ürpertilerden
güneş yüklü nefeslerle soluklan
dünyayı uzaklara itmeden seyret diye
* * *
sonra
beni çiçek gibi gör diye
-
Her dizesinden naiflikler fışkıran bir şiir. Küçücük. Öyle olması gerektiği içindir belki de küçücüklüğü.
YanıtlaSilBu şiir, "değerli kokular küçük şişelerde saklanır" sözüyle "küçük güzeldir" sözünü anımsattı bana.
Yalnız, tek sözcüklü ("sonra") dize, bana fazlalık olarak göründü. O dize olmaksızın da, son dizenin, bir "sonralık hâli"ni içerdiği o kadar âşikâr ki! Kaldırıldığında, şiirin bir şey yitirmediğini, dahası genişlediğini hissettim.
Ne denir daha? Diyeceğimi dedim.
Avni Çakar, şiir ülkesinden firar mı etti ne? Nicedir suskunluklarda, çıtı çıkmıyor. "Çakar Şiiri"ne ihtiyacımız var(dı), bütün bütüne "çakallar"a kalmasın (diye) dünya!
YanıtlaSil