Son dizeyi saymazsak, bu da iyi bir şiir. Keza, bu şiirde de, "bir vicdan sızısı hâlinde" seyreden "özeleştiri damarı"na rastlıyoruz. Şiirin ilk bağlamındaki iki dize, bunun somut kanıtı. İkici bağlamın ilk, şiirin üçüncü dizesi ise, yüklendiği semantik katmanla, şiiri daha da gen(ç)leştiriyor. Ne var ki, "o tıknefes son dize" yok mu, kanatlanmış olan şiirin önünü kesiveriyor birden.
Şair, o dizeyi, sözgelişi, "biri sana armağan olsun" diye toparlayabilseymiş, demek geçiyor içimden.
Son dizeyi saymazsak, bu da iyi bir şiir. Keza, bu şiirde de, "bir vicdan sızısı hâlinde" seyreden "özeleştiri damarı"na rastlıyoruz. Şiirin ilk bağlamındaki iki dize, bunun somut kanıtı. İkici bağlamın ilk, şiirin üçüncü dizesi ise, yüklendiği semantik katmanla, şiiri daha da gen(ç)leştiriyor. Ne var ki, "o tıknefes son dize" yok mu, kanatlanmış olan şiirin önünü kesiveriyor birden.
YanıtlaSilŞair, o dizeyi, sözgelişi, "biri sana armağan olsun" diye toparlayabilseymiş, demek geçiyor içimden.