16.04.2009

İşte Bu İtirafımdır, Şarkılara Sığıntı

“Sevda derdi anam,
Ömür törpüsüdür, aman!”

“Dışarıda insanlar
ve sokaklarda melekler aradım” ben de, doğruya doğru.

Masmavi geceyarılarında yastıklara emanet bırakıp bölünmüş düşlerimi
Ateşböceği aşklarıyla koştum sabahçı kahvelerinin otuz mumluk ampullerine.

“Bırakma beni, gidemeyeyim” li şarkıların
‘ahh’ lı meyanları en çok benim canıma okumuştur o ara.

Beynimi burgaçlayıp sabahlara dek
“eski fotoğraflardan oyulmuş” yüzler yapıştırdım kendime.

Temmuz akşamlarında mumunu yitirmiş Diyojen deliliklerle koşturdum;
“hep karanlık”

Gözlerimde hüznün “ne yeşili, ne siyahı”
özlemden, umuttan arta kalanın yoktu rengi çünkü.

Ölene dek yaktığımız tek yürek ağrısı iken “sitem”
(yanıp gidiyorum ulan)
“bir ah” diyeyim, yetsin.

( Çekeyim dedim elimi gönül işinden, razı olayım kimsesizliğime
yalnızlığımla sevişip ölürüm bir gün elbet; cinnetim alır beni sonunda
en büyük aşka, hiçliğe falan… )

Gelinlik kızların kırk karınca yuvasından topladığı ‘murat toprağı’
gibi bakir, esrik bir sevdaydı avuçlarıma ufalanan ama…

Ama, bir de, “yağmurun elleri bile bu kadar güzel olabilemezdi”

Bu şarkı böyle miydi yahu?

Çorlu – 05.10.1996

1 yorum:

  1. Avni Çakar adına, anlı-şanlı sanat-edebiyat dergilerinde rastlayamazsınız. Şiir baronları, imge kontları, metafor dükleri yuvalanmışlar oralarda; ne işi var Avni'nin! Oralara çömelsin de, şiirinin iç(eriğ)ini mi boşaltsın?

    Avni,kurulu-düzenlerin siyasal-ekonomik ağababalarına biat etmemiş vakt-i zamanında; onların kof-romantik sözlerle cilâlanmış "şair müsveddeleri"ne mi minnet edecek şimdi, hem de gemlenemez-zincirlenemez duyarlığıyla? Bu lâvlar fışkırtan yanardağlar silsilesi şiirler(iy)le? Bu etik ve estetik zarafetlerin birbirlerine sarmaşdolaş olduğu imgelerle mi? Her sözcüğünden demiyorum bakın, her hecesinden de demiyorum, her harfinden "firari bir yıldız sıçratan" mecazlarla mı?

    Sosyalfaşist edebiyat ağaları, sosyalbürokrat şiir patronları işine baksın. Onlara kalmamıştır şiirin namusu!

    Avni Çakar burdadır işte: Şiir nerdeyse ordadır. Dahasına gerek de yok, gereksinim de!

    -Bünyamin Durali

    YanıtlaSil

Fotoğrafım
Çorlu, Tekirdağ, Türkiye
İnsan olgunlaşmaz, olsa olsa acılarını olgunlaştırır.